Wim Opbrouck

Ik ben de walvis is misschien wel de meest persoonlijke voorstelling die Wim Opbrouck tot nog toe maakte. Hij schreef zijn tekst vanuit het perspectief van de walvis. Hij spreekt zoals de walvis. Hij beweegt en ademt, hij zingt en danst, hij lacht en huilt zoals alleen walvissen dat kunnen. Hij ís de walvis. Hij herkent zich in de bultrug die om mysterieuze redenen aanspoelt op het strand. Muzikanten en verteller ontmoeten elkaar in een theatraal concert dat de toeschouwer meeneemt naar de onpeilbare dieptes van de zeeën. Daar waar kiezelwieren, zeepokken, rankpootkreeften, anemonen en koudwaterkoralen wonen. Walvisgezangen kunnen honderden of duizenden kilometers afleggen in de open zee.

Ik ben de walvis is een moderne parabel over het onbereikbare, maar vooral een alibi om te blijven zingen, te blijven dansen, te blijven musiceren en te blijven spelen om niet te verdwalen.

Verteller, zang: Wim Opbrouck
Euphonium: Niels Van Heertum
Percussie, samples: Ron Reuman