Marc Ribot + Vitja Pauwels' Carte Blanche feat. Marc Ribot

Marc Ribot solo |20:00

Behoeft deze man nog een introductie? Je kon ‘m al horen aankomen op Solomon Burke’s hoogmis Soul Alive! in 1984, maar het was vooral in de jaren daarna dat gitaarmonster Ribot van zich liet horen. Hij tekende op Tom Waits’ Rain Dogs voor een van de knapste gitaarsolo’s van dat decennium (“Jockey Full Of Bourbon”), was de perfecte aanwinst voor The Lounge Lizards, een ideale sparring partner voor Elvis Costello en al snel zowat de favoriete gitarist van de New Yorkse goeroe John Zorn. De voorbije dertig jaar groeide Ribot uit tot een van de meest geliefde en herkenbare gitaristen ter wereld, een artiest die voor eens en altijd duidelijk maakte dat expressiviteit en persoonlijkheid de ultieme troeven zijn.

Cubaanse muziek met Los Cubanos Postizos, geëngageerde avant-jazz met Ceramic Dog, manische Zornmuziek, odes aan Albert Ayler, Jimi Hendrix en verzetsstrijders uit verschillende tijdperken en windstreken getuigen allemaal van een visie die even compromisloos als geïnspireerd is. Soloconcerten van Ribot zijn relatief zeldzaam, maar zinderen lang na door hun intensiteit en puurheid. Ze herinneren je er ook aan dat Ribot meer is dan elektrisch geweld en songs vol plotse krampen. Zoals bvb. klassieker Silent Movies (2010) bewees, is hij ook in staat tot filmische muziek vol raffinement en waanzinnige schoonheid. Maar laten we vooral afwachten wat de man deze keer te vertellen heeft.

Vitja Pauwels Carte Blanche feat. Marc Ribot | 21:30 

Gevraagd naar zijn droomproject moest gitarist Vitja Pauwels meteen denken aan Marc Ribot, een van de enige artiesten die hij als een idool zou bestempelen. Dat die gitarist even virtuoos als eigenzinnig tussen namen en genres slalomt, moet daar voor iets tussen zitten. Pauwels heeft een zwak voor de betere Americana, voor jazz die buiten de lijnen kleurt, voor vrije improvisatie met een eigen smoel, voor artiesten die alles naar hun hand zetten. Dat komt allemaal bij elkaar bij Ribot, die blues, Cubaanse muziek, grootstadsjazz, polka’s, loeiende rock, kamermuziek en zoveel meer combineert in een instant herkenbare stijl die hoekig vloeit, sardonisch bijt en uitpakt met dat unieke timbre.

Voor Pauwels is het vooral de vraag waar hij op zal aansturen met zo’n kanon in de band: schrijft hij composities die voor de volledige band nieuw terrein ontginnen, of zal hij Ribot laten schitteren in een setting die hem ooit fan deed worden? Het staat alleszins buiten kijf dat het concert van dit unieke kwintet de oren zal doen spitsen, want met extra goed volk als Frederik Leroux (gitaar, banjo), Laurens Dierickx (Hammondorgel) en Casper Van De Velde (drums) is het potentieel schier eindeloos. Zet je schrap voor een concert waarin de snaren centraal staan, maar verrassingen om de hoek zullen loeren, want als Pauwels’ parcours tot nog toe iets bewees, dan wel dat hij steeds opnieuw garant staat voor dat verrassende knikje, die onverwachte struikeling die je eraan herinnert dat niets altijd is wat het lijkt.

i.s.m. kunstencentrum nona