HAVOC

Elk begin is een uitschuiver:
elk meesterwerk begint met een vlek op een wit blad,
elk liefdesverhaal met een gewaagde zet,
elk nieuw gebouw snijdt een stuk uit de ruimte.
Zonder eerste scheur kan niets ontspringen.
Ariane Bazan

New York, begin jaren zeventig. De South Bronx staat in brand, letterlijk
en figuurlijk. De middenklasse heeft er zich uit de voeten gemaakt; de
economie stort in; gebouwen staan leeg, worden gesloopt of in brand
gestoken; bendes maken de straten onveilig; zestig procent van de
jongeren is werkloos. Ze hebben geen geld om naar een club te gaan,
dus palmen ze de straten in met hun sound systems en stukken karton.
Ze leggen een vloer en dansen op de break. Ze schrijven hun namen op
de muren, ze uiten hun ongenoegen op muziek. Hun verzet tegen het
establishment groeit uit tot een cultuur: hiphop.

Het zijn kleine haarden van chaos, die via een rimpeleffect de wetten en
wetmatigheden van onze wereld trachten te doorbreken. Of het nu gaat
om zonnestelsels of om politiek, om families of om economie: systemen
hebben de neiging om zichzelf in stand te houden, zelfs ten koste van de
organismen die er deel van uitmaken. De stoorzenders die die systemen
ontregelen, zijn uitgerekend de factoren die zorgen dat ze in beweging
blijven en veranderen.

In HAVOC neemt Haider Al Timimi de kracht van die stoorzenders
onder de loep. De rauwe explosieve energie van hiphop vormt hierbij de
leidraad. Met een cast van b-boys en b-girls van topniveau onderzoekt Al
Timimi via dans en muziek wat de disruptieve én constructieve kracht van
chaos kan zijn. Op de tonen van ‘The Revolution Will Not Be Televised’
van protestdichter Gil Scott-Heron, gestuwd door woede en hoop.

^{choreografie en regie Haider Al Timimi
met Lewis Cooke, Simon Dejaegere, Abdennacer Leblalta, Adem Ouhaibia,
DELANOTCHÉ en Ines Dumbi
dramaturgie Bart Capelle
(c) Antigone}