Pol Cockx in beeld

26 maart tot 16 april 2023
Woensdag tot zondag, 13u tot 18u
Cultuurcentrum Mechelen
Toegang gratis

De Mechelse beeldhouwer Pol Cockx is overleden op 6 maart 2023. Deze tentoonstelling was op dat moment in volle voorbereiding. Hij keek er erg naar uit. Met deze expo willen we graag een hommage brengen aan de kunstenaar.

Pol Cockx volgt tekenkunst, schilderkunst en beeldhouwkunst aan de Academie in onze stad van 1964 tot 1975. In het atelier van Lode Eyckermans leert hij de technieken van het boetseren, het mouleren en het werken in taille direct. Zoals vele andere leerlingen blijft hij artistiek wat op zijn honger zitten. Er wordt in de klas geen aandacht besteed aan eigentijdse sculptuur.
Net als zijn medestudenten is Pol Cockx erg geboeid door het indrukwekkende oeuvre van Henry Moore. Ook de invloed van Constantin Brancusi valt niet te onderschatten. Net zoals deze meester werkt Cockx bij voorkeur in taille direct.

Eind jaren 1960 trekt Pol Cockx naar de marmergroeven in het Italiaanse Carrara. Hij kan er werken in het atelier van Luigi Corsannini. Zonder dat hij er daadwerkelijk les krijgt, leert hij hier bijzonder veel door de dagelijkse praktijk in het atelier gade te slaan. Hij geraakt bijzonder gepassioneerd door het materiaal dat hij bewerkt. Vanaf dan kiest hij de stukken stralende marmer die hij in zijn Mechels atelier zal bewerken.

In zijn marmeren sculpturen slaagt Pol Cockx erin om het koele harde marmer tot een zachte sensuele materie te modelleren. Met de kubus en de bol als basiselementen creëert hij heldere sculpturen waarin de spanning tussen beide vormen tot een intieme symbiose groeit. Een constante in zijn oeuvre blijft de zuivere vormgeving van het marmer, de organische sensualiteit, het aaibare oppervlak en de dualiteit in vorm en concept. Hij streeft onverdroten en nauwgezet naar een steeds puurdere en perfectere vormeenheid met een smetteloze afwerking.

Toch is beeldhouwen voor Pol Cockx een vorm van mediteren, filosoferen, tot rust komen aan de hand van materie. Met de keuze van lyrisch gestemde titels verleent Cockx aan zijn verstilde beelden een haast meditatief karakter. Hij voel zich in zijn creatie geïnspireerd door het zenboeddhisme.